İlimizde çay artık geçim kaynağı olmaktan çıkmıştır.Tam 40 yıldan buyana sorunlarla boğuşan bir ürün haline getirildi.Her yıl toplantılar üstüne toplantılar yapılır; çeşitli kararlar alınır.Kanunlar hazırlanır.Herşey yaz boz tahtası haline gelir.Ama nafile.Etkili ve yetkili kişilerin aldığı tüm kararlar o yıl sonunda rafa kaldırılır,öbür sene farklı kararlar alınır o da rafa kalkar.Bu böyle 40 senedir sürer gider.Geriye bakıldığında bir arpa boyu yol katedildiğinin farkına varılır.

     Şimdi Rizeli nasıl ayakta duracak?İstihdam nasıl sağlanacak?İşsizlik nasıl giderilecek?Oturup bunaların hesabı yapılmalıdır.
     Son yıllarda;ısrarla altı çizilen bir konu var.Küreselleşme sonucu ortaya çıkan yeni piyasa koşullarında ayakta kalabilmek için,işbirlikleri ve güç birlikleri oluşturmak zorundasınız.’’Küçük olsun benim olsun’’anlayışı çoktan bitmiştir.

      Geçen hafta ihracatta  Karadeniz İllerinin elde ettiği geliri açıklayan bir bilgiye ulaştım.Karadeniz İlleri arasında en az gelir elde eden İl Rize olmuş.Şöyle ki:Geçen yıl Mayıs ayında 4 Milyon 484 bin dolar tarım ihracatı buyıl 3 Milyon dolara düşmüş.2011 yılı Ocak-Mayıs döneminde 21 Milyon olan döviz geliri; bu dönem de 15 Milyon 764 Bin dolara gerilemiş.Demek ki bu ili besliyecek ne çayı kalmış ne de sanayi ürünü.

        Şimdi ne yapmak lazım?Sanayi odaları.Sanayiciler,sivil toplum kuruluşları artık kafa yormalılar.Bir araya gelmeliler.Kısır çekişmelerden uzak kalmalılar.Türkiyenin bir çok ili ortaklık kültürüyle tanışıp;ortaklıklar kurdular.Kurmaya devam ediyorlar.İlimiz Rize ise küçük küçük parçalara bölünüp,banka kredileriyle faiz yükünün altına ezilerek cebelleşmektedir.

       Artık yok olma tehdidiyle ancak ortaklık kurarak baş edilebilir.İşinizi ancak bu yolla büyütebilirsiniz.

    Gerçekten de, hipermarketlerin mahalle bakkallarını yok etmesi örneği,günümüzde bütün sektörlere genellenebilir.Elbette istisnai sektörler vardır ama bu oranda,sektörün devi piyasaya giriyor,küçük işletmeler birer birer yok oluyor.Hazin fakat maalesef gerçek.

         Tamam,hal böyle kabul,biz de gereğini yapalım o zaman.Yapalım da nasıl?Kayseri’de yaşıyor olsak iş kolay,ya da Denizli’de.Ama biz Rizede yaşıyoruz.Rize öyle bir yer ki,ortak olmak şöyle dursun,aynı işi yapanlar,ancak birbirinin kuyusunu kazar.

        Hele ki;’’Önemli olan;pastadan kendinize düşen payı büyütmek değil,pastayı büyütmektir.’’anlatabilmek kanımca ciddi mesai ister.İşimiz zor yani.

         Mesela Rize de çok istisnai durumda kardeşler birbirleriyle iş kurmazlar.Hatta ,dededen,babadan kalan 50 m2 yi ikiye böler aynı işi yaparlar.Enteresan...Yine birine iş kuralım desen,ilk aklına gelen soru’’Şimdilerde hangi iş çok kazandırıyor?olur.Oysa ki doğru soru:’’Piyasada hangi konuda açık var’’? değil midir? Ya da ‘’Rize de ne yok’’?sorusu bizi daha çok araştırıcı iş fikirlerine getirmez mi?Hatayı baştan yapıyoruz yani.Bütün bu sorulara birlikte cevap bulmalıyız diye düşünüyorum.

                           Yani Lafın özü;İşimizi büyütmek zorundayız.Rehavetten sıyrılma vakti geldi geçti.Ortaklık kültürünü bir şekilde hayata geçirmeliyiz.Yoksa bu şehir;baba parasıyla caka satan işsiz gençlerle dolar gider.Demek ki bizler; öncelikle bir araya gelme işini çözmemiz lazım.

           İki Dezlili bir araya gelirse İş kurar...

           İki Kayserili bir araya gelirse Holdinkleşmenin hesabını yapar;adımını atar...

           İki Rizeli bir araya gelirse ne yapar?

           Ne olur’’Yapsa yapsa dedikodu yapar’’Bunu demeyelim de..Değiştirelim şu işi..