Her şey bir hayal,bir perde,yanılsama olsa keşke,ama gerçek.
Hem de öyle bir gerçek ki;can yakan,ağlatan,kazıyan bir gerçek bu..
Bir an bir kor ateşi elinize alıp tuttuğunuzu hayal edin.Hissetmeye çalışın sonra gözlerinizi kapayın ve ağlayın.
Bu insanoğlunun menkibesi;SOMA’dan yayılan ülkemin acısı.
Bunları yaşamak ve her bir derecesinde uzun uzun düşünmek ve anlamaya çalışmak gerek.
Bu odalardan odalara,evrenlerden evrenlere doğru geçilen bir gerçeklik ile açıklanabilir ancak.
Gül goncasının yapraklarının birbirlerine yapışmış olmaları her birinin bir yaprak olarak varlığını nasıl yok ettiremez ise;işte aynen öyle bir gerçeklikle birbirinin içine geçerek yaşanan bir gerçekliktir bu…
Her canda daha acı;her canda biraz daha sancı..
Bu yaşananların anlatılmasının ne zorlu bir serüven olduğunu biliyor ve tahmin ediyorum.
Bu bir film değil,bir tiyatro hiç değil tam bir gerçek biraz daha delip geçecek.
Hz.Yusuf Peygamberin duası aklıma geliyor;sürekli okuyorum.Elimden başka ne gelir ki?Ne gönderebilirim ki başka.
‘’Rabbim:dedi;kuyunun karanlığında beni yalnız bırakmayan,karanlığın ve derinliğin korkusunun bir anda muştuya çevir o zaman;hala koruman altında değimliyim;suç mu yazdın yoksa alnımdaki yazıya?
Bazen bütün sesler susar ve derin bir çığlık kaplar yüreğin her köşesini.
Yüce Rabbim bu elim kazada hayatlarını kaybeden kardeşlerimize rahmet ve merhametini esirgemesin.
Geride kalanlarına da sabır ve metanet versin.
Makamları cennet olsun..
AMİN..