Artık öyle bir duruma geldik ki; yatıyoruz kalkıyoruz aklımız fikrimiz Koronavirüsünde.
Hal böyle iken, bu defa bundan uzak kalmak için ne yazsam diye düşündüm. Baktım ki başka ne yazarsam okunmayabilir. Çünkü gündem bu.. Yine de bu musibetin gidişiyle alakalı olsun dedim.
Aslında ben de çok bıktım. Ama yine de Korona yazısı yazmak zorundayım.
Evet bugün 1 Nisan Çarşamba.. Tam 13 gündür herkes gibi (65 yaş üstü) ben de karantinadayım. Evimde kendimi tecrit ettim. Yani evde kaldım. Şikayetçi değilim. Evimin içinde, zaman zaman balkonda günlerimi geçiriyorum.
Sabah 10 da kalkıp, evin içinde kendi çapımda kültür fizik hareketleri yapıyorum. Bildiğim kadarıyla. Yeterli de oluyor.
Ben ve benim gibi binlerce insan dört duvar arasında kalmışız. Köylerde olanlar bizden daha şanslı. Bahçelerinde çalışsın, dolaşsınlar.
Evde nasıl mı gün geçiyor?...
İnternet ve TV izliyorum. Artık o da yormaya başladı.
Bu Televizyonlar sürekli Koronavirüs haberleri yayınlıyor. Toplumu motive edelim düşüncesi ile bütün kanallarda Virüs....
Bu durum toplumun psikolojisini bozmaya başladı. TV lerde ki diziler ise bir felaket. Ben Sağlık Bakanından izleme kuruluna bir de psikolog almalarını ve toplum psikolojisi için ne gerekli diye konuşmalarını talep ediyorum.
Mesela günde en az iki kez yarım saat sürecek spor hareketleri yapılsın. Vatandaşta evde yapılanları tekrar etsin.
Bizler gün boyu TV karşısındayız. Çocuklarımızda öyle. Fırsat bu fırsat. Eğitin, öğretin, geliştirin.
İnanın onlarca kanalı açıyor, korinavirüs haberleri, tartışmaları... Gına getirdiler.
Ben kendime bir meşgale buldum. Bu defa bol bol Kur'an okuyorum. Kitap okuyorum. Bolca uyumaya çalışıyorum. Arkadaşları telefonla arayıp, hal hatır soruyorum..
Bu beni oldukça motive ediyor.
Mümkünse görüntülü sohbette olmuyor değil..
Daha ne olsun. Sağlığım ve toplumun sağlığı için bunları yapmak zorundayız.
Bugünlük bu kadar.
Haydi Türkiyem. Daha fazla evde kalıp, salgının etkisini en aza indirelim.
Allah yar ve yardımcımız olsun....