........

Dün sıradan baslayan bir gündü ,eşimle aile hekimimize gitmiş sıramızı beklerken bizden önce gelip sıra bekleyen bir babanın çaresızce telefondaki çırpınışlarını gördüm.

içim eridi ''Allahım kimse yi evladı ile sınama'' dıye diledim ve kulak kabarttım telefon konuşmasına

........

--- 3 aydır çalışmıyorum hastanedeyim amca o  reçeteyi yaptırmam gerek .çok çaresizim ne olur bana bişey sorma .sadece 200 tl borç istiyorum vallah ameliyattan sora geri yolluycam.ben bittim tükendim dayanamıyorum çocuk hastanede diyordu

karsıdaki ses ne dıyorsa artık ,

--amca bana bişey sorma sen yollamassan telefonumu satıp o iğneyi alıcam amca ilik yapcaklar amca 

diye kısık bir sesle konusuyordu.sesi kesılınce duvarın arkasına gecıp titremeye basladı .çok kötü görünüyordu ve yüreğım beynimle düşünmeme engel oldu .eşime dedim ki bana para ver şu adama vereceğim .sagolsun cüzzi bir miktarda olsa verdı .eşim beni tanıyordu kolay kolay kimseye para vermem ben .bu yönümü iyi bildiği için sorgusuz verdi .kalkıp adamın yanına gittik 

-çocuğunun nesı var? dedım 

-ilik kanseri dedi

-nerde şimdi ? dedim 

-devlet hastanesinde dedi

-adı ne? dedim söyledi not aldım 

-telefon numaranı ver sen arıycam dedim verdi.

-lösev de kaydınız var mı dedim 

-ankara da var dedi 

-sordum ilik nakli olacak cocuk rize de olmaz , siz neden burdasınız dedim .

-burdayız dedi devlet hastanesinde 

-receten nerde dedim 

-doktor yazacak dedi içinde iğne var dedi ,eşim beyaz ilik verecek çocugumuza dedi 

Hani o an bu adamın yalan söylediğine asla ihtımal veremezdim çünkü yalansa ınsana olan bir güveni daha kaybedecektım .ama doğru ise bır cana umut olacaktım .eger o  mevzu doğru ıse bana rastlamış olması onun için bır sanstı ,ama yalansa ben yıne ınsanlığa olan son güven kırıntılarımdan birini kaybedecektim .

ama  o an önemli olan o cocuk ve reçeteydi.

eşimden aldığım parayı eline tutuşturdum az birşey bu bununla çocuğuna bir şey al dedim istemedi yok al dedim ben hastaneye geleceğım reçeteni doktordan ben alacağım dedim tamam dedı .bizden önce sırası geldi  doktorun yanına girdı çıktı .sonra eşimle ben girdik.

oradan çıkınca eşim dediki ya bu yalan söylüyorsa ,hayır dedim yalan değil bu .kimse çocuğu üzerinden böyle bir oyun oynamaz .Biz çok zor durumda kaldık etrafımızda kimse yokdu madem bu adam bizim önümüze düştü yardım edelim dedim .eşimde şükürler olsun dedi haklısın .şimdi gidip onu hastanede bulacagım dedim .

Hastaneye gittim servise çıktım durumu anlattım ,o isimde bir hastamız yok dedi 

diğer tarafa baktım orda da yok .

bu kez numaramı saklı tutarak adamı aradım acılmadı .bir kac kez aradım acılmadı ,acaba saklı noyu mu acmıyordu dedım daha aramadım 

bu işlerde bana her zaman destek olan gönüllü bir kardeşimi aradım Trabzon dan mevzuyu anlattım.abla sen oyuna geldİn dedi hayır olmaz adam çok çaresizce konuşuyor yalvarıyordu dedim .Numarayı bana ver dedi.gün içinde kaç kez aradı açılmadı dönüş de yapılmadı dedi 

üzgünüm abla dedi 

Sonra ben düşündüm bu duruma üzülmelimiydim acaba .hani insani duygularım yerle bir olmuştu ama yok hayır dedim üzülmedim. iki  gün taksiye binmem yürürüm iki kez fön çektirmem o cüzzi rakam  yerine gelir bu dert değıl di .....

akşam üstü hala aklımda o adam ve çocuk ,bir haberci  arkadaşıma karşılaştım durumu anlattım .

Birden başımda  bir ışık yandı ve dedim ki ''Allahım lütfen o adam dolandırıcı olsun'' arkadaş baktı yüzüme yasemin ne diyor yine der gibi .dedim ki ''rabbim kimseyi evladı karsısında çaresiz bırakmasın'' .
 

valla şu an ben hasta bir çocuga para arayan o çaresız babanın yerınde çocugu sağlıklı dolandırıcı bır baba olmasını tercih ederim dedım .

hastalık hele de ilik kanseri bir çocuk bır anne bir baba yooo dolandırıcı baba olsunda çaresiz baba olmasın karsımdaki.
 

bilmiyorum doğru mu düşünüyorum ama şu an bana doğru gelen bu .

ha bunu neden mi yazdım ? o anı aynen aktardım kaleme .olurya belki bir gören olur aynı durumla karsılasır .hastası varsa destek olalım ama dolandırıcı ise de bunu bilip ona göre davranalım diye bu benım kaç gün ki hasta halimden sonra kaleme aldığım ilk yazım suçi lisan ettimse af ola